Er zit poep in het Nederlandse zwemwater. Poep.
Ja, dan komt er ineens zo’n persbericht voorbij waarin staat:
Het zwemwater in Nederland was vorige zomer het meest vervuild sinds ruim tien jaar. Bij metingen troffen inspecteurs vooral een bacterie afkomstig uit uitwerpselen, die buikvliesontsteking en blaasontsteking kan veroorzaken.
en het gaat verder met:
Bij metingen bleken 42 zwemplassen niet aan de minimale EU-normen te voldoen. Het is de slechtste score sinds 1999. Bij kustgebieden voldeden vier gebieden niet aan de normen, wat niet meer is gebeurd sinds 1997.
De vraag is nu natuurlijk: “Is dat erg?” Dat wordt er niet bij gezegd. Ook wordt niet vermeld in welke zwemwaters al die poep nu zit. Dat moet u zelf maar uitvinden. Zou je het aan de kleur van het water kunnen zien? Of kunnen ruiken wellicht?
Ergerlijker is nog dat niet wordt verteld om wat voor poep het gaat. Is het poep van mensen? Van koeien, vogels, schapen of misschien wel van vissen? We weten het het niet want we mogen het niet weten.
En hoe komt die poep eigenlijk in ons zwemwater terecht? Hier hoorde je niemand over tijdens de verkiezingen. Wat zou het standpunt zijn van de Partij voor de Dieren inzake het buiten poepen? Als het maar kleinschalig gebeurt? En Wilders? Zou hij allochtonen verwijten dat ze massaal in onze zwemwateren poepen en dat kan zo toch niet langer en daar moeten we in dit land eindelijk eens wat aan doen?
Kortom, vragen, vragen. Na het lezen van zo’n bericht kunt u alleen nog maar denken aan poep als u in de Loosdrechtse plassen duikt en daarom tot slot enkele opbeurende woorden van onze man in Brussel:
EU-commissaris Janez Potocnik (Milieu) stelde dat de kwaliteit van het zwemwater nog altijd hoog is.
„In de afgelopen dertig jaar hebben Europese en nationale wetten de kwaliteit aanzienlijk verbeterd. Maar ons werk houdt hier niet op. We moeten constant ons best doen om te behouden en te verbeteren wat we hebben bereikt.†